Uzaktan eğitim yoluyla yürütülen Türk dili derslerinin değerlendirilmesi: nitel bir araştırma

Abstract

Bu çalışma, Adana Alparslan Türkeş Bilim ve Teknoloji Üniversitesinin çeşitli bölümlerinde lisans öğrenimi gören ve ortak zorunlu Türk Dili dersini alan ya da daha önceden almış olan Türk ve yabancı uyruklu öğrenciler ve bu dersi yürüten öğretim elemanlarıyla gerçekleştirilmiş olan yarı yapılandırılmış görüşmeleri ele almaktadır. Nitel araştırma tasarımına sahip olan bu çalışma öğretim görevlileri, Türk ve yabancı uyruklu öğrencilerin görüşleri üzerinden uzaktan eğitim sisteminin işleyişini incelemektedir. Araştırma temelde ders içeriği, tutumlar, teknik yönler, dil becerilerinin gelişimi ve öğretim yöntemleri üzerinden sürecin farklı paydaşların görüşlerindeki benzer ve farklı başlıkları bulmayı amaçlamıştır. İlgili üniversitede 2019-2020 eğitim öğretim döneminde öğrenim gören 25 Türk, 5 yabancı uyruklu öğrenci ile bu dersi yürüten 4 öğretim görevlisi, bu araştırmanın çalışma grubunu oluşturmaktadır. Çalışma grubunun belirlenmesinde ölçüt örnekleme kullanılmıştır. Katılımcılara amaç, başarı, dil becerilerinin gelişimi, içerik bağlamında uzaktan eğitim deneyimlerinin nasıl geçtiği sorulmuştur. Yapılan çözümlemeler sonucunda hem Türk hem de yabancı uyruklu öğrencilerin derslere devam ve çevrim içi etkin katılım konusunda motivasyon eksikliği yaşadıkları bulunmuştur. Öğrenciler alanlarına özgü aldıkları bölüm dersleriyle kıyasladıkları zaman Türk dili dersine çalışma anlamında öncelik vermediklerini ve çoğunlukla ilgisiz davrandıklarını ifade etmişlerdir. Buna karşın yerleşke dışından derslere katılabilmeleri ve zaman yönetimi açısından uzaktan eğitim sistemini fiziksel dersliklerde aldıkları derslere yeğlediklerini söylemişlerdir. Öte yandan öğretim niteliği açısından ise örgün eğitimi uzaktan eğitime tercih ettiklerini belirtmişlerdir. Yabancı uyruklu öğrenciler, hazırbulunuşluklarının bu dersi almak için yeterli olmadığını ifade ederken öğretim elemanları uzaktan eğitim sisteminin öğrencilerin anlatma becerilerinin gelişimine olumlu etki etmediğini vurgulamıştır.

This article reports a small-scale study involving semi-structured interviews with students who were taking or had taken a compulsory Turkish language course on a distance-learning module at a state university in the south of Turkey. This qualitative research study was designed to investigate the implementation of the online learning system used in Turkish language courses by exploring it from the perspectives of instructors, domestic students, and international students. The study examined course content, attitude, technical problems, and pedagogical approaches as identified by the participants. Semi-structured interviews were conducted with 25 domestic students, five international students, and four instructors. The interview questions were broadly based around what the students had experienced throughout the course delivered by distance education and the extent to which the distance-education method had helped them to develop their macro language skills. The researchers also asked the participants’ opinions about whether there was anything else that the university or their instructor could have done to teach the content more effectively. The students identified the challenges which they had experienced as a lack of motivation to attend the course and considering the course as inferior to their departmental courses. They also identified time management and ubiquitous learning as their main motivation for the distance-learning classes. The findings showed that the participants had contradictory views about the delivery of the course and even about the existence of such a course.