Nanoplastiklerin Toksik Etkisi

Abstract

Günümüzde plastikler, düşük maliyetli olmaları ve düşük ağırlıkları nedeniyle yaygın şekilde kullanılmaktadır. Plastik kullanımına artan ilgi sebebiyle üretimi her geçen gün artmaktadır. Plastikler genel anlamda kullandıktan sonra atık olarak değerlendirilmekte ve doğa koşullarında fiziksel ve kimyasal yollarla mikroplastik ve nanoplastikler gibi küçük yapılara bölünürler. Fiziksel ve kimyasal etkileşim nedeniyle nanoplastiklere dönüştürülen daha büyük plastikler, nanoplastik üretmenin ikincil kaynağı olarak adlandırılır. Bununla birlikte, nanoplastikler ticari olarak da sentezlenmekte ve bunlara birincil kaynaklar denmektedir. Birincil kaynaklar sıklıkla kişisel bakım ürünlerinde, boyalarda, bir dizi elektronik cihaz üretiminde kullanılmaktadır. Boyutları nedeniyle nanoplastikler, hidrofobik özellikleri, yüzey yükleri, daha hızlı nüfus etmeleri ve taşınmaları gibi özellikleri sebebiyle bazı biyolojik süreçlere dâhil edilmektedir. Özellikle taşınımlarının büyük yapılara göre daha kolay olması sebebiyle birikme ve dolayısı ile toksik etkiye sebep olmalarının önüne geçmek amacıyla daha uzun moleküler zincir düzenlemeleri son yıllarda araştırılmaktadır. Nanoplastiklerin nasıl bir etkiye sahip olacağı büyük ölçüde harekeliliğine, esnekliğine, topaklanma durumundaki kararlılığına bağlıdır. Bu özellikler nanoplastikleri daha toksik hale getirir ve sadece insanlarda sağlık sorunlarına neden olmakla kalmayıp aynı zamanda deniz biyotasını ve karasal türleri de etkilemektedir. Diğer nanomalzemeler gibi, nanoplastikler üzerindeki araştırmalar teknolojideki sınırlamalar nedeniyle derin araştırmalar gerektirmektedir.

Plastics are widely used today due to their low cost and low weight. Due to the increasing interest in the use of plastic, its production is increasing day by day. Plastics are generally evaluated as waste after use and divided into small structures such as microplastics and nanoplastics by physical and chemical means under natural conditions. Larger plastics that are converted into nanoplastics due to physical and chemical interaction are referred to as the secondary source of producing nanoplastics. However, nanoplastics are also commercially synthesized and called primary sources. Primary sources are often used in the manufacture of personal care products, paints, and a range of electronic devices. Due to their size, nanoplastics are included in some biological processes due to their hydrophobic properties, surface charges, faster penetration and transport. Longer molecular chain arrangements have been investigated in recent years in order to prevent accumulation and thus toxic effects, especially since their transport is easier than larger structures. The effect of nanoplastics largely depends on their mobility, flexibility, and stability in the agglomeration state. These properties make nanoplastics more toxic and not only cause health problems in humans but also affect marine biota and terrestrial species. Like other nanomaterials, research on nanoplastics still requires deep research due to limitations in technology