Kazakistan’da Değişim ve Dönüşüm: Yeni Bir Uluslaştırma “Başarısı” mı?

Abstract

Dünyanın farklı coğrafi bölgelerinde farklı biçimler alabilen, gerçekleştiği zamanın koşullarına göre şekillenen uluslaşma süreçleri Siyaset Biliminde oldukça sık çalışılan konular arasında yer almaktadır. Sovyetler Birliği’nin dağılmasıyla birlikte 15 devlet bağımsızlığına kavuşurken bu devletler bağımsızlıklarını pekiştirme yönünde adımlar atmaya başladılar. 1991’in sonlarında bağımsızlığına kavuşan Kazakistan uluslaştırma hedefiyle bir dizi politikayı hayata geçirmiştir. Kültür, sanat, eğitim, siyaset ve ekonomi dâhil olmak üzere Kazakistan’da yaşayan insanların hayatının her alanında etkileri görülen bu politikalar esas olarak yeni bir toplum oluşturulması hedefini taşımaktadır. Geniş kapsamlı ve uzun erimli olması tasarlanan bu politikaların “başarılı” olup olmadığı konusunda kesin bir kanıya varmak için henüz erkendir. Bu çalışmanın amacı, halen devam etmekte olan Kazakistan’daki uluslaştırma faaliyetlerinin analiz edilmesi, bunların ülke nüfusunun önemli bir kısmını oluşturan farklı etnik gruplar üzerindeki etkilerinin değerlendirilmesi ve tüm bu süreçlerde ortaya konulan hedeflerin sağlanabilmesi konusunda Kazakistan’ın sahip olduğu avantaj ve dezavantajların irdelenmesidir.

Nationalization processes which take different forms across regions and historical periods are among widely studied topics in Political Science. When 15 new states achieved their independence as a result of the Soviet Union’s disintegration, those states proceeded to implement measures in order to consolidate their new independent status. After gaining its independence at the end of 1991, Kazakhstan put into effect a series of polices for the purpose of nationalization. Those policies whose effects can be observed on lives of people living in Kazakhstan in various areas including culture, art, education, politics and economics are essentially have the objective of creating a new society. It is still too early to come up with a definite conclusion about whether those polices are “successful” or not. The main purpose of this study is to analyze on-going nationalization policies in Kazakhstan, to evaluate those policies’ effects on different ethnic groups which form a significant portion of the country’s population and to scrutinize Kazakhstan’s pros and cons in achieving the goals which are being put forward in post-1991 period.